Er is heel veel te vertellen over alles dat Portugal zo specifiek maakt, geschiedenis, natuur, bouwkunst, ..., het dagelijks leven is er ook anders dan bij ons.
Ja, fietsen door Portugal, zowel het binnenland, de steden als de kuststreek is een fantastische ervaring.  Maar ik wil het hier eerst en vooral toch over de Portugese keuken hebben ... zo lekker.  En het viel me op dat op restaurant gaan eten, daar een gewone zaak is zowel in het weekend als op weekdagen.  De prijzen voor een maaltijd liggen daar ook wel een stuk lager dan bij ons, zolang je geen degustatiemenu kiest natuurlijk.
Zonder iets te bestellen krijg je al vlug een "couvert" op tafel.  Denk nu niet dat een couvert enkel een vork, mes, bord en glas zijn ... neen ... in Portugal is daar een kommetje olijven bij, een mandje brood, boter en meestal ook nog sardienen paté en tonijn paté.  Om het een soort voorgerecht te maken, bestelde ik daar dan soms nog één of twee extra bordjes bij ... echt lokale dinges zoals schapenkaas en gedroogde hesp uit de bergen.
Gegrilde sardientjes, ... allerlei zeevruchten, ... geroosterde octopus, ... rauwe visgerechten ceviche, ... gehele vissen op de barbecue, ... stoofpotjes van alles wat de zee te bieden heeft, ... en hiermee is dat deel van de reis als visliefhebber al meer dan geslaagd.

Natuurlijk is hun keuken niet zo eenzijdag aan vis gelinkt, van vleesgerechten zijn er ook heel wat varianten, en dan vooral hun stoofpotjes in binnenland, de grillgerechten zowel in de stad als op het platteland ... kip, varken, rund, lam ... maar er wordt ook wel eens geit of konijn klaargemaakt.
Een paar originele specialiteiten, zoals de "Francesinha" in Porto, simpelweg een broodje gevuld met verschillende soorten vlees, bedekt met gesmolten kaas in een typische tomatensaus.  Dan is er ook hun "Carne de porco Alentejana" als geslaagde combinatie van varkensvlees met schelpjes.  Of heel eenvoudig, een gegrilde verse chorizoworst als avondmaal, smaakte me ook goed.

Aan zuiderse groenten is er dan al helemaal geen gebrek, maar de vegetariërs zullen het daar toch niet gemakkelijk hebben om een aangepaste maaltijd te vinden.  Groenten worden nogal dikwijls aan de stoofpotjes toegevoegd, bijvoorbeeld een gerecht met bonen in verwerkt kom je overal tegen.
Als bijgerecht krijg je nog wel eens een bordje rauwe groenten, maar een echte groentenschotel zie je daar al veel minder, gebruik van look bij het koken is daar dan wel een dagelijkse traditie.

Soms wordt er wel rijst geserveerd zoals hun smaakvolle "Arroz de Marisco" die vol zit met zeevruchten of een "Arroz de Carne" met stukken varkensvlees, ribbetjes en schijfjes chorizo.  Maar als begeleiding van een maaltijd krijg je daar meestal wel frietjes, teveel om goed te zijn, gelukkig zijn die van topkwaliteit, nog handgesneden en krokant gebakken.  Bij hun gegrilde sardienen hoort er enkel een vers gekookte aardappel, al dan niet in de schil gekookt.

Zoetigheden komen op tafel van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, zelfs hun ontbijt is meer zoet dan hartig.  En vergeet vooral hun zovele versies van "Pastèls" niet, iedere zichzelf respecterende stad heeft er wel eentje met haar eigen naam aan verbonden.  Bij mij thuis komen niet dikwijls zoetigheden op tafel, maar hier tijdens een fietsreis is dat dikwijls een nuttig middagmaal, niet te zwaar op de maag en toch heel wat energie om een col te overwinnen of een flinke afstand te fietsen.

Dit alles dan nog eens overgoten met een Portugees wijntje, van simpele witte regionale Vinho Verde tot een klasse Vinho Tinto waar de druif Touriga Nacional meestal toonaangevend is, en een Port of één van hun lokale digestiefjes moet je daar natuurlijk ook wel geproefd hebben.  Alhoewel ik niet de grootste liefhebber ben van zoete dranken zoals Porto (maar eerder een kurkdroge sherry verkies), was het toch de ideale reis om er hun verschillende soorten Porto te degusteren en het onderscheid te leren kennen.
Je hoeft helemaal geen dure fles wijn te kiezen, want hun lokale wijnen zijn zo lekker, telkens anders maar steeds goedkoop.  Gekende wijngebieden zijn de Douro en Alentejo, maar overal verspreid zijn er nog veel kleinere regio's, dikwijls een fantastische ontdekking, ik raad je aan daar enkel deze wijnen te proeven.

Ja, fietsen door Portugal, zowel het binnenland, de steden als de kuststreek is een fantastische ervaring.  Maar als ik over de fietsroutes begin ... nergens vlak en zoveel ongeschonden natuur.
Eerst volg ik de rivier Douro, dan denk je een vlakke rit.  Niets is minder waar, af en toe fiets ik wel eens dicht bij de rivier, maar dan gaat het nog eens bergop, de rotsen eindigen dikwijls aan de oevers van de rivier.

Wijngebieden zijn zelden vlak, maar tegelijkertijd altijd mooi om er door te fietsen.  Pluspunt in september, de wijndruiven zijn rijp, de wijnoogst is er volop aan gang, en daar heb ik zelfs in beperkte mate aan mee geholpen door dagelijks mijn trosje druiven te plukken om als tussendoortje wat energie op te doen.
Zelfs de minder vruchtbare, droge streken zijn mooi met hun vele plantages olijven of fruitbomen zoals appelen, peren, perziken, abrikozen .. en meer naar het zuiden ook runderen en schapen op enorm grote vlaktes.
Met af en toe een klein dorpje, gekenmerkt door het oude centrum en een mooie kerk, maar toch zie ik een leegloop, veel jonge mensen trekken naar de steden.

Een heel ander verhaal is de kustlijn.  Ik heb er weinig vlakke kilometers gefietst en weinig zandstranden gezien, deze die ik zag waren dan telkens zo klein en meestal afgeboord met rotswanden.
De mooiste rotsen heb ik dan gezien vanop een bootje langs de kust van Portimao langs de vele grotten, zelfs af en toe een grot waar we konden invaren, sommige ervan met een groot gat in het plafond, spectaculair mooi.

Ja, fietsen door Portugal, zowel het binnenland, de steden als de kuststreek is een fantastische ervaring.  Maar er zijn ook de vele historische herinneringen ... van versterkte steden tot Romeinse overblijfselen.
Van de drie grootste steden (Lisboa, Porto, Faro) vond ik Porto veruit de gezelligste.  Alhoewel er in elke stad toch wel veel te zien is, elk met hun eigenheden.  In deze steden verbleef ik telkens een extra dag zonder te fietsen om er de stad zelf te verkennen en hiermee ook een flinke stadswandeling te maken.
Porto is een stad met veel steile straatjes, kerken en de Port-huizen.  Soms zijn de straatjes zo steil dat ik "om er nog meer van te genieten" te voet met de fiets in de hand naar boven stapte in plaats van fietsen (hier en daar wel hellingen van 10% tot 15% en zelfs 20%).
Lissabon, een stad op heuvels, al even steil als in Porto, met de gekende tram naar de bovenstad en verder de grote lift naar dezelfde bestemming.  Terwijl ik toch via de trappen naar boven ging.
Faro, een stad met gezellig oud centrum dat volledig binnen de historische stadsmuren ligt.  De straatjes zijn hier al veel vlakker, maar wat hier opvalt zijn de mooie motieven in de geplaveide winkelstraten.

Toch hou ik aan een paar kleinere steden in het binnenland nog veel betere herinneringen over.
Als topper toch wel Coimbra, met zoveel door de Unesco als werelderfgoed geklasseerde monumenten, je weet bijna niet welke richting eerst uit te gaan.  Ook de gezellige ongedwongen sfeer en het lokale leven zijn daar voor mij belangrijke elementen.
Dan was ik nog in een paar andere kleinere steden die ook niet op de planning mogen ontbreken.  Moeilijk te zeggen welke de betere is, dus in de volgorde dat ik ze tegenkwam som ik ze hier eens op.
Eerst Guarda, de hoogst gelegen stad in Portugal, met mooie helling van 600 hoogtemeter om er naartoe te fietsen. Je kan er wel een paar uur in rondwandelen, en als ik terug naar mijn hotel ga is de winkelstraat 's avonds heel mooi verlicht.
Dan Tomar, klein maar toch zo gezellig in de smalle straatjes van het historisch centrum.  Ik vond hier zelfs een klein restaurantje "Clandestino" in een nog smaller straatje, waar ik mijn beste en meest origineel avondmaal gegeten heb.
Batalha, niet zo groot, maar wat er wel groot is, dat is hun kathedraal, overdreven groot zelfs met een breedte van 22 meter, een lengte van 83 meter en 32,5 meter hoog, met ernaast nog een klooster aangebouwd.  Er werd trouwens 131 jaar aan gewerkt van 1386 tot 1517. 

Ten zuiden van de rio Tejo of Taag is vooral Evora een stad die je moet gezien hebben.  Hier staat ook nog een ruïne van de Romeinse tempel op het hoogste punt van de stad.
Even verder is er Beja, minder groot, maar met evenveel historische herinneringen.
En tenslotte de havenstad Portimao, vooral een moderne stad met slechts een klein oud gedeelte dat na de aardbeving van 1755 overgebleven is.

Een stadje waar ik toevallig overnachtte omdat ik niet in één rit van Lisboa naar Evora wou fietsen, met nog de ferry om de rivier over te steken, is Montemor-o-Novo.  Niets speciaals, een stad zonder toeristen en dat maakt het toch zo speciaal voor mij, ik hou er de beste herinneringen van deze reis aan over.  Ik overnachtte er in een Alojemento Local "AL" aangeraden door de lokale brandweermannen, in een gewoon rijhuis waar men enkele kamers verhuurd.  Daar voel ik me onmiddellijk thuis, en als ik dan een wandeling door het centrum maak, zie ik een café met terrasje waar de lokale bevolking samenkomt.  Café "Botica" met een zeer uitgebreid gamma Portugese bieren.  Ik proefde er een "Dois Corvos Triple" uitzonderlijk lekker, een blond bier heel vol van smaak met 8,5% alcohol, ik noem het Belgische kwaliteit.

Uiteindelijk kom ik dan tot de vaststelling dat, gezien Portugal geen mediterraan land is, er ook niet echt de kenmerken van bezit.  Je kan het helemaal niet vergelijken met buurland Spanje, en al zeker niet met Italië en Griekenland.  Portugal heeft zijn eigenheid die je nergens anders vindt.  Alles samengevat, het land ligt me wel als vakantiebestemming en fietsland, op voorwaarde dat ik er buiten hun warme en in het zuiden zelfs hete zomer ben, zoals hier in september.

   'PORTUGAL' > anekdote <

de meest complete manier van reizen
meer dan de moeite waard