GRIEKENLAND ... fietsen in het warme Poleponnesos ...

Griekenland in de lente, het is warm om te fietsen, en dan vooral op het schiereiland Poleponnesos als ik een bergketen oversteek.

Er is hier heel weinig bewoning, met als gevolg ook weinig verkeer langs de wegen, en dat maakt het nog gezelliger om te fietsen.  Belangrijk in dergelijke streken is voldoende water meenemen om een dagje te fietsen, alhoewel ik in Griekenland wel overal mijn fles heb kunnen bijvullen aan één of ander bronnetje waar het water uit de rotsen naar beneden liep.

Na een uurtje fietsen had ik een flinke klimpartij voor de wielen, en halverwege kwam een bestelwagen me voorbij rijden.  De chauffeur vertraagde en keek toch wel heel verbaasd om hier een fietser te zien.  Veel te warm voor Grieken, maar ja toeristen zijn rare gasten, dacht hij waarschijnlijk.

Ik fietste net over de top en zag daar die bestelwagen langs de kant van de weg staan.  Bang ben ik niet, maar voorzichtig wel, en fietste er toch wel met een wijde bocht rond.  Het mocht niet helpen, de chauffeur stapte uit en deed me stoppen.

Hij was nog meer verbaasd dan ikzelf, begon zowat zijn beste Duits boven te halen om toch te weten te komen van waar ik reeds kwam en waar ik van plan was om naar toe te fietsen.  Dat was bijna onmogelijk voor een Griek, en daarmee verdiende ik wel een zak sinaasappelen zei hij.  Nu zag ik het ook, dit was de rijdende kruidenier, want in die bergdorpjes zijn helemaal geen winkels, maar fruit en groenten kan men eenmaal per week aan deze wagen kopen.

Zelden heeft een appelsientje zo gesmaakt, niet omdat het gratis was, maar door de gastvrijheid en de vriendelijkheid van de Grieken.

De Vliegher Guido

Een verrassende ervaring ... een blijvende herinnering.

Over de col ...