COSTA RICA ... Een afdaling die niet te fietsen was

Ik ben achteraf wel heel tevreden met mijn planning om de eerste week in het centraal gebergte te fietsen (ervaring speelt een grote rol, maar hier had ik wel een beetje twijfels bij omwille van de grote aanpassing om fysiek zo vlug over te schakelen van mijn rustige joggings naar deze echte bergritten).  En zo zwaar had ik het nu ook niet verwacht, daardoor zou me de moed wel ontgaan om dit op het einde van de reis nog erbij te doen.  Maar ik zou er nog meer spijt van hebben, mocht ik dit deel er niet bij genomen hebben.

Het is logisch voor mij met een trekkingfiets en mijn bagage achterop dat ik sommige hellingen op onverharde wegen te voet op moet.  Maar hier had ik voor het eerst ook hellingen die ik te voet naar beneden ging.

Want bij eentje in het begin van de reis had ik dat niet gedaan, mede door een probleempje met mijn rem achteraan (een remblokje was door een kei verdraaid, zodat deze gedeeltelijk tegen het rubber van de buitenband afremde) en hierdoor kwam ik toch in een gevaarlijke situatie terecht.  Ik voelde met de remmen dicht mijn snelheid toch niet afnemen, en dit op een weg vol zand en keien.  Ik vreesde mijn snelheid niet meer onder controle te krijgen en door nog meer kracht te zetten op de rem vooraan werd de kans zeer groot om over kop te gaan.  Ik heb dan al heel vlug voor de veiligste oplossing gekozen, door er moedwillig van de weg af te rijden richting zijkant, zonder verdere gevolgen. Ik kwam wel bruut tot stilstand waarna mijn fiets en ikzelf, onder invloed van de kracht die ik opgebouwd had door de snelheid, gecontroleerd dezelfde kant uit vielen en we lagen daar samen in een exotische wegberm. 

Opstaan, schade opnemen, wat hier gelukkig beperkt bleef tot een gat in mijn kous, een schram op mijn voet en een paar stekels in mijn arm.  Alles samenrapen en te voet verder gaan was het lesje dat ik hier geleerd heb.  Het grootste deel van deze afdaling kon ik trouwens dan verder wel al fietsend doen, maar toch heb ik er nog ééntje te voet gedaan.  Want soms lijkt het als met de fiets naar beneden duiken, wat op een verharde weg wel kan, maar hier op dit soort ondergrond toch niet verantwoord is.

De Vliegher Guido

Een verrassende ervaring ... een blijvende herinnering.

Sommige onverharde wegen zijn hier zo slecht ...