CHILI ... kamer zoeken met hulp van straatmuzikanten ...

In de luchthaven van Santiago de Chili was al snel een oplossing gevonden voor het achterlaten van mijn fietsverpakking.  Victor Proboste, een jonge medewerker van de taxistand zou deze wel naar huis meenemen, en voor mijn terugvlucht ten gepaste tijde terugbrengen op de afgesproken plaats en tegen een overeengekomen vergoeding.  En dat kwam hem nog goed uit, want hij spaarde net om een eigen autootje te kopen.

Ik was hier reeds in de vroege morgen geland en had gepland om zowat 80 km te fietsen weg van de hoofdstad.  Mijn eindpunt voor deze eerste dag was Melipilla, waar ik dan een eenvoudig hotelletje zou zoeken, liefst een familiezaak om de plaatselijke bevolking te steunen en te leren kennen.  Ik fietste daar zowat rond maar vond niet onmiddellijk wat ik wou, en toen kwam ik langs een drietal jonge muzikanten die langs de kant van de weg hun instrumenten wat uittestten.  Die kunnen me misschien wel helpen dacht ik en met mijn paar woorden Spaans hadden ze al vlug begrepen wat ik zocht.  Ze kenden wel iets, maar gezien het nogal moeilijk te vinden was zouden ze meegaan.  Inderdaad, in een zijstraatje, aan een gewoon huis zonder vermelding dat je er kon overnachten, belden ze aan.  Er was net nog een kamertje vrij en mijn fiets kon ik daar ook wel veilig op het achterkoertje plaatsen.  Over de prijs voor de overnachting waren we het vlug eens, het leek me vrij goedkoop, en dan al zeker toen men mij zei dat het avondmaal en ontbijt ook inbegrepen waren.

Dit was dan ook een mooie kans om de plaatselijke jeugd te leren kennen, dus stelde ik voor aan de drie jongeren om samen iets te gaan drinken.  Is hier een bar in de buurt vroeg ik.  Jawel, maar gezien niemand van hen bier of alcohol dronk, stelden ze voor om een paar flessen frisdrank te halen in het buurtwinkeltje even verderop.  We zouden die dan bij één van hen thuis gaan drinken.  Dit leek me wel een goed voorstel, hiermee kwam ik dan al vrij vlug in contact met de plaatselijke leefomstandigheden.  Ik kwam in een modern ingericht huis met tuintje en we namen plaats in het gezellig salon met felle kleuren.  Eén van de drie sprak een beetje Engels, maar ik probeerde toch zoveel mogelijk mijn Spaans te gebruiken, want ik had jaren geleden bij de voorbereiding op mijn reis door Andalusië nog een snelcursus met enkele audiocassettes aangeschaft.

Alle drie waren ze student aan de universiteit in de hoofdstad, maar woonden hier in Melipilla en kwamen hier enkel in de weekends.  Ze maakten samen een beetje muziek en probeerden zo een centje te verdienen.  Het duurde dan ook niet lang vooraleer de eerste melodietjes uit hun instrumenten kwamen.  Bijna twee uren hebben we samen genoten van life-music, de gesprekken en de drankjes, tot het tijd werd voor mijn avondmaal samen met het gezin waar ik overnachtte.

De Vliegher Guido

Een verrassende ervaring ... een blijvende herinnering.

Eerste dag ...