TURKIJE ... gestopt door de politie voor "controle" ...

Reeds in gans Turkije had ik regelmatig politiecontrole gezien, maar dit was hoofdzakelijk voor de vrachtwagens en soms ook wel eens voor de gewone auto’s bedoeld.  Overal waren ze heel vriendelijk voor een fietser, ze lachten eens en ik kon zo voorbijrijden. 
Behalve die ene keer toen ik fietste van Göreme naar Kayseri, het was bijna middag.  Een politiepost langs de weg, lachen deden ze wel, vriendelijk waren ze ook, … maar ik moest toch stoppen.  Ik dacht eerst aan paspoortcontrole of misschien wel controle op drugs, maar nee, men stelde mij gerust door te vragen vanwaar ik kwam met die fiets en waar ik vandaag naartoe fietste.

Helemaal geen controle van documenten, van mijn bagage, maar gewoon even babbelen met een toerist.  Toch mocht ik nog niet verder fietsen na mijn verhaal te doen, ik moest mee naar hun kantoortje even verderop.  Wat nu dacht ik, …, maar de twee politieagenten stelden me voor aan hun collega’s en deze maakten me duidelijk dat het warm weer was en dat ik veel moest drinken.  Eerst werd ik water aangeboden, heb ik niet gedronken want ik had zelf een voldoende voorraad bij me, en je weet maar nooit welk water het is.  Maar dan kwamen ze met een ‘Chai’ en dat lust ik wel.

Na mijn tweede thee, kwam een klein wagentje op de parking gereden, en een heel pak Turkse pizza’s werden op de tafel gelegd.  Deze werden stuk voor stuk in vier gesneden (want oorspronkelijk hadden ze de standaardmaat van ongeveer 1 meter).

Verdere controle langs de weg bleek plots niet meer nodig, ook hier geldt “van twaalf tot één, eet iedereen”.

Hier vertrekken zonder mee te eten was onmogelijk, dat zou ik trouwens ook nooit doen als men mij een middagmaal aanbiedt.
Alles samen heeft dit oponthoud toch wel meer dan een uur geduurd, maar zoiets is helemaal geen verloren tijd, in tegendeel, het is één van die leuke ervaringen die een fietsreis zo anders maken.

  De Vliegher Guido

Een verrassende ervaring ... een blijvende herinnering.

Politiecontrole ...