CHINA ... met de fiets over de Yangtze Rivier

Gisteren heb ik bijna de volledige fietsroute langs de Yangtze rivier gefietst.  Op het einde van de dag ben ik dan in Jingzhou aangekomen, een grote stad, met nog een klein oud ommuurt centrum.

Vandaag zou ik dan de Yangtze oversteken om grotendeels door de bergen naar Lixian te fietsen, dat wordt een mooie fietsroute van 138 kilometer.  Maar eerst moet ik aan de andere kant van de rivier geraken natuurlijk, en dat is nu net het probleem.  Want hoe je daar per fiets geraakt, dat staat blijkbaar niet in het “Rode Boekje”.

Op alle kaarten en op het stadsplan staat maar één brug over de rivier, die hier meer dan 2 kilometer breed is.  Eén brug is genoeg zou je denken, en dat is ook zo voor gemotoriseerd verkeer, want die brug is tegelijkertijd ook de autosnelweg.  Dus verboden voor fietsers, en dat staat met een groot bord aan de pèage aangegeven.

Ik heb een beetje gewacht tot daar een grote vrachtwagen stopte en dan langs de zijkant bijna onzichtbaar meegefietst.  Gelukt dacht ik, maar een paar honderd meter verder had ik de verkeerspolitie al naast mij om me terug te halen.  Ze waren niet te overhalen om me te laten doorfietsen.

Maar hoe kom ik dan met mijn fiets aan de andere kant ?  Een agent nam zijn i-Phone en begon het op te zoeken.  Vrij vlug kwam het resultaat in het Engels op zijn schermpje: “Ship”.
OK, maar waar vertrekt dat schip ?  Tweede zoekopdracht gestart, en dat was blijkbaar niet zo eenvoudig om het te vinden.

Ondertussen stopt een kleine vrachtwagen aan de pèage, en ik vraag in mijn beste Chinees (gebarentaal dus) aan de vrouw naast de chauffeur als ik met mijn fiets mee kan om de brug over te steken.  Ik kreeg onmiddellijk een goedkeuring, en in minder dan vijf minuten lag mijn fiets erop en zat ik al in de cabine van de vrachtwagen.

Waarschijnlijk had de politieagent dan ook de oplossing voor mijn tweede vraag gevonden, want ik zag hem vol verbazing kijken en zoeken waar ik naartoe was met mijn fiets.  Ik vraag me nog steeds af als hij wel weet waar en hoe ik daar verdwenen was.

We waren vlug aan de andere kant, de chauffeur heeft mijn fiets helpen afladen en ik stak wat geld in zijn handen voor de hulp, maar hij weigerde, liep weg en reed zwaaiend verder.  Hier waren enkel gelukkige mensen, dus nog een bewijs hoe geluk toch eenvoudig kan zijn en in kleine hoekjes schuilt.

De Vliegher Guido

Een verrassende ervaring ... een blijvende herinnering.

De Yangtze is 2 km breed ...