_{_____________________________________________________________________________________________________________________________________}
     GUIDO DE VLIEGHER    
^{_____________________________________________________________________________________________________________________________________}

Reisverslag   Argentinië

          2024         

  
Afdrukversie van deze fietsreis
  

                              HET LAND                              

Argentinie heeft een oppervlakte van 2.780.400 km².

Er zijn ongeveer 46 miljoen inwoners (2022) bevolkingsdichtheid 16,5 inw./km².

DE  VOORBEREIDING
Argentinie, fietsen tot ik Empanadas, Milanesa
en Bife de Chorizo verdiend heb.

Wijnstreken, waar ook ter wereld, zijn meestal mooie gebieden, met veel heuvels en bergen natuurlijk, maar ook een landschap met de vele glooiingen midden in een mooie natuurlijke omgeving.  Misschien is dat  wel de eerste aanleiding geweest om dit land te kiezen voor mijn volgende fietsreis, want ik lust wel een Argentijns wijntje, met dan de druif Malbec op nummer 1, daarnaast de druif Torrontès die typisch Argentijns is.  Telkens een ander continent kiezen voor de afwisseling was hierbij dan ook wel belangrijk, want na Azië en Afrika ligt Zuid-Amerika dan wel voor de hand.

Wijnstreken, waar ook ter wereld, zijn meestal mooie gebieden, met veel heuvels en bergen natuurlijk, maar ook een landschap met de vele glooiingen midden in een mooie natuurlijke omgeving.  Misschien is dat  wel de eerste aanleiding geweest om dit land te kiezen voor mijn volgende fietsreis, want ik lust wel een Argentijns wijntje, met dan de druif Malbec op nummer 1, daarnaast de druif Torrontès die typisch Argentijns is.  Telkens een ander continent kiezen voor de afwisseling was hierbij dan ook wel belangrijk, want na Azië en Afrika ligt Zuid-Amerika dan wel voor de hand.

Eerst eens uitzoeken wat er naast die wijngebieden nog interessant is voor mij, en onmiddellijk zie ik een paar hoogtepunten, zoals de omgeving van Salta in het Andesgebergte, de vele bezienswaardigheden in Buenos Aires en natuurlijk ook wel de Iguaza Falles, de grootste verzameling watervallen ter wereld, vlakbij het drielandenpunten tussen Argentinië, Paraguay en Brazilië.

Zo ben ik tot een schema gekomen om te vliegen naar Salta en vanuit Buenos Aires naar België terug te keren.  In de streek rond Salta kan ik wel meer dan een weekje fietsen in de bergen tussen de verschillende bezienswaardigheden, om dan het land door te steken tot aan de hoofdstad.  Dit houdt in dat ik naast een paar kleinere, slechts één grote wijnstreek doorkruis: de Cafayate Valley, waar Torrontès de meest specifieke witte druif van Argentinië groeit, die een intens geurige en fruitige wijn aflevert.

Dit houdt echter ook in dat ik de watervallen niet op mijn route heb, want die liggen ongeveer 1.200 kilometer meer naar het noorden.  Ik wil ze wel zien, en plan hiervoor een vlucht heen en terug vanuit de binnenlandse luchthaven bij Buenos Aires, om daar te wandelen langs de watervallen.

Als ik dan een route probeer te bepalen, met een belangrijk punt hierbij om toch telkens binnen een deftige fietsafstand een dorp of stadje te vinden waar er kans is om te overnachten, is dit niet altijd zo eenvoudig.  Want hierdoor zal ik een paar keer een omweg moeten inplannen doordat er rechtdoor binnen de 120 km geen hotels en restaurants zijn, alhoewel de noodoplossing om ergens privé te overnachten ook tot de mogelijkheid behoort.

REISSCHEMA
Argentinie, fietsen tot ik Empanadas, Milanesa
en Bife de Chorizo verdiend heb.

      
Afdrukversie van dit reisschema
  

Fietsroute geregistreerd met mijn Garmin Oregon 550t.

Mijn totale afstand gefietst tijdens deze reis
door Argentinie is 2.721 kilometer,
met een totaal van 10.612 hoogtemeter.

  
Mijn dagboek Argentinië 2024
  

HET  REISVERSLAG
Argentinie, fietsen tot ik Empanadas, Milanesa
en Bife de Chorizo verdiend heb.

Het is hier toch weer een land waar je de fietsrit ’s morgens het beste vroeg begint.  Starten rond 7u was hier mijn gewoonte, vooral omdat het vanaf 11u warm wordt en tussen 14u en 18u zelfs zeer warm, sommige dagen tot 36°C.  Dan is het voor mij, na een ontspannende douche, meestal wel tijd voor een siësta, met een lokaal biertje.  Ik heb er toch wel enkele lekkere gedronken, meestal Pilsen-type, elke stad een ander, maar ook wel een lekker bruin bier Salta Negra.  Hier is het telkens wel een fles van 1 liter, maar goed gekoeld (soms met nog ijsblokjes erbij), en met veel dorst, gaat dit er wel vlot in (water kan ik na de rit niet meer zien).

Dit was dan ook dikwijls mijn middagmaal, soms met nootjes erbij, soms met kaasblokjes, soms met blokjes salami (o.a. van lama) soms met toastjes die ik belegde met één of ander lokaal product.

Gezien ik het ontbijt meestal onderweg eet na 1 uur fietsen, soms na 2 of 3 uur als het eerste dorpje tot 50 kilometer van mijn startpunt ligt, dan smaakt dit wel dubbel zo lekker.  Een sandwich of ander belegd broodje vindt je dan wel makkelijk, en ik kan je verzekeren, die zijn daar groot en dik belegd (maar let op als je dit rond de middag besteld, want ze durven er dan wel eens een schep frieten bij serveren).

Het valt me wel op hoeveel brood ze hier eten.  Het lokaal ontbijt is hier meestal een croissant en een soort “broodkoekje” in laagjes, zoiets tussen brood en bladerdeeggebak, met boter, confituur en koffie.

Overal en de ganse dag door zie je de Argentijnen sandwiches eten, dat zijn hier 3 sneden brood met meestal hesp en kaas ertussen.  Maar je kan ook wel eens stokbrood tegenkomen, met allerlei vulling, plus nog een ei en groentjes.

Een hamburger of een schnitzel tussen een pistolet, met groentjes en sausjes, daar worden altijd frietjes bij geserveerd.

Het is dus duidelijk dat hier veel te veel frieten gegeten worden, trouwens eieren ook heel veel, ze durven zelfs een spiegelei bovenop een varkenskotelet of biefstuk leggen.  Ik ben daar dan ook wel eens in een frituur gaan eten, en de specialiteit is daar frieten met Cheddarsaus, er nog wat lente-ui en tomatenblokjes er bovenop.  Ik kan je verzekeren dat het wel zeer lekker was.

Andere dagelijkse kost zijn hier natuurlijk hun “empanadas”.  Dat is een dubbel geplooid lapje deeg, opgevuld met carne, pollo, jamon y queso of verduras.  Zeer lekker en de beste vond ik in een klein dorpje … gefrituurd.

Nergens kan je naast hun “milanesa” kijken, dat is een schnitzel maar met een zeer dun plakje vlees (je krijgt er dan ook dikwijls 2 boven elkaar) en de Napolitana is met een snede ham, een snede kaas en tomatensaus er bovenop, soms nog afgewerkt met een gebakken eitje.  Hier heb je dikwijls de keuze tussen frietjes en gemengde salade als garnituur, waar ik dan toch altijd voor hun slaatje koos.

Vis vindt je zelden in de kleinere steden of dorpen, maar als ik ergens in een grotere stad logeerde, zocht ik wel een restaurantje waar vis op de kaart stond.  In de bergen zelfs forel, anders meestal gepaneerde merluza filet, maar dichter bij Buenos Aires langs de rivier ook wel riviervis.  Hier kon je dan kiezen tussen frietjes, een slaatje of aardappelpuree … en die laatste was wel zeer lekker, enkel met verse producten klaargemaakt.

Een apart hoofdstuk is de “Argentijnse steak” natuurlijk.  Ik kan je verzekeren dat ze daar allemaal heel lekker zijn, maar zoals ze daar in de koeltoog liggen, zullen ze hier bij ons niet verkocht geraken.  Alhoewel voor mij (en voor alle Argentijnen blijkbaar ook) wel de beste met soms een zenuw en een streepje vet ertussen, dat na het bakken toch wel een extra fijn smaakje toevoegt aan het vlees.

Dan zijn er natuurlijk ook de “Argentijnse wijnen”.  De speciaalste is hun witte wijn van de Torrontès, met een kruidige smaak, deze komt hoofdzakelijk uit de streek rond Cafayate, ik hou er wel van, maar let er wel op dat ik niet de zoete versie koop.  De meest aangeplante druif is hier de Malbec, die een krachtige rode wijn voortbrengt.  Ik ben er echt wel liefhebber van (de beste komt van Mendoza) en gaat dan goed samen met een flink stuk rood vlees.  Toch proefde ik er ook nog andere, zoals van de Tanat (perfect bij lamsvlees, maar dat heb ik daar niet gevonden, wel cabrito of geitenlammetje).  De traditionele druiven zoals Cabernet Sauvignon, Chardonnay, Merlot, Sauvignon Blanc zijn ook wel lekker, maar niet beter dan in andere landen.

Daarnaast moet ik wel toegeven dat bij de siësta na het fietsen een lokaal biertje wel beter past om de dorst te lessen.  Geen zware bieren, maar wel goede blonde en de betere IPA bieren (telkens wel een literfles, kleiner was in blik … en dat gaat er bij mij niet in).  Ik heb er trouwens telkens een lokaal bier gezocht, en hierdoor zelfs 26 verschillende bieren geproefd.

Ik had 5 grote steden op mijn route tijdens deze reis: Salta, La Rioja, Cordoba, Rosario en Buenos Aires.  Waarvan voor mij Rosario de mooiste en Salta de gezelligste stad was.

Telkens heb ik daar dan meer dan 1 museum bezocht, zowel over het verleden, lokale tradities of met allerlei kunst.  Zelfs simpelweg wandelen door de historische centra, met af en toe nog koloniale herinneringen, is meer dan de moeite waard.

Trouwens ook fietsen tussen die verschillende steden is een ervaring op zich.  Soms wel 25 tot 40 km alvorens ik het eerste dorpje zie, waar dan het leven zo eenvoudig lijkt, en gelukkig voor mij er telkens wel een winkeltje of kraampje was waar ik wat te eten en te drinken vond.

Echt mooie ervaringen had ik toch wel in een paar kleinere steden en dorpjes, die helemaal niet toeristisch zijn, maar waar ik het dichts bij hun lokale leven kwam … zelfs er middenin en het soms gewoon kon mee beleven.

Zoals in Serrezuela, waar ik de enige gast was in het hotel, en er uitgenodigd werd om samen met het gezin om 22u aan te schuiven aan de Asado, een echte vleesmaaltijd zoals de barbecue bij ons.

Of in Villa Maria, waar ik privé kon overnachten, het middagmaal mee eten en men speciaal voor mij empanadas maakte als avondmaal.

Zelfs toen ik ’s middags stopte aan een fruit- en groentekraam langs de weg, waar ook een bord vlees van de grill beschikbaar was.  Die mensen hadden hier nog nooit een fietsreiziger gezien, ze waren dan wel heel geïnteresseerd in mijn ervaringen binnen Argentinië.  Het werd uiteindelijk een lange en gezellige middagpauze, ik heb er nog een liter water gekocht en toen ik vertrok kreeg ik nog 3 perziken en 2 sinaasappelen mee voor onderweg.

Want let op, voldoende water is hier in bepaalde streken toch wel belangrijk, zoals ik tussen La Rioja en Cordoba door het warmste deel van Argentinië fietste, het er in november tot 38°C werd (in de zomer zelfs dikwijls boven de 40°C).  De afstand tussen twee dorpen is hier dan ook vrij groot, en de streek is er dan ook dor … ik zag zelfs af en toe een kadaver van een rund langs de weg, waarschijnlijk door uitdroging.

Het is ook het eerste land waar ik meer dan 800 km fietste waar eigenlijk voor toeristen niets te zien was, toch heb ik hier de beste herinneringen aan. 

Zowel tussen La Rioja en Cordoba als tussen Cordoba en Rosario zijn er weinig grote steden, maar telkens wel 425 km.  Elke dag zo dicht bij het lokale leven, de gastvrijheid van de mensen op het platteland, maar ook gewoon beseffen dat ik hier deel uit maak van de natuur, het dagelijks weer, wind en warmte, voelen en er soms tegen vechten.

Hier heb ik ook wel uitzonderlijk veel over onverharde wegen gefietst, soms is de hoofdweg nogal druk en is er wel een binnenweg in de buurt.  Onverhard is hier meestal wel goed berijdbaar, maar ik heb er ook wel eens door het water moeten fietsen, want bij de rivieren zijn op deze wegen geen bruggen voorzien.  Tweemaal heb ik hierdoor zelfs mijn fietsroute moeten aanpassen, de eerste keer doordat de weg na een nachtelijke regenbui herschapen was in een modderpoel, zo goed als niet te fietsen en ik al vlug door had dat rechtsomkeer maken en de verharde weg opzoeken de beste oplossing was.  De tweede keer was het onmiddellijk duidelijk, want aan het begin van de onverharde weg stond een bord met de melding dat deze voor 72 uur onderbroken was omwille van te hoge waterstand in de rivieren zonder brug.  De omweg was hier wel meer dan 30 km verder, dan heb ik de wegenkaart bekeken en beslist om naar een andere bestemming te fietsen dan ik deze morgen voorzien had, Lujàn gepland en dan voor Pilar gekozen.

In elke grote stad is er een kathedraal en meerdere kerken, allemaal zo luxueus van binnen, telkens toch wel de moeite waard om er een paar te bezoeken.  Maar zelfs in de kleinere steden hebben ze ook wel mooie kerken met een heel ingetogen en familiale sfeer.

Musea bezoeken mag je daar natuurlijk ook niet overslaan, elke grote stad heeft er meerdere, van archeologisch, over historisch en lokale geschiedenis tot kunst in vele vormen.  En zo dikwijls is een museum daar in een historisch mooi herenhuis, met telkens een gezellige patio, prachtige gebouwen zowel de buitenkant als binnenin.

Het is dan ook enkel in die grote steden dat ik buitenlandse toeristen tegen kom, maar dan zelden individuele reizigers, wel als onderdeel van een groepsreis.  Dat maakt het wel mooi voor mij, want ik zoek zo veel mogelijk contact met de Argentijnen zelf en heb geen behoefte aan het ontmoeten van Europese toeristen.

Ook nog een paar specifieke zaken die je enkel in Argentina tegenkomt, want langs de weg staat regelmatig een groot blauw bord met de afstand naar “Las Malvinas” of andere met de vermelding “Las Malvinas son Argentinas”, alhoewel de Falkland eilanden officieel nog bij het United Kingdom horen.  In Oliva bezocht ik zelfs een openlucht museum “Museo Nacional de Malvinas” op het centrale dorpsplein met allerlei toestellen die in de oorlog van 1982 gebruikt werden, zoals een vliegtuig, een boot en meerdere tanks.  Een ander fenomeen in Argentinië is dan natuurlijk hun stervoetballer Lionel Messi (hier en daar zelfs de nieuwe Messias genoemd) en in geen enkele stad ontbreekt dan ook één of andere muurschilderij met zijn nummer 10 erop.  In Rosario, zijn geboortestad ben ik zelfs eens naar het straatje gefietst waar het “Casa Natal de Lionel Messi” staat, waar trouwens ook nog steeds zijn familie woont, en op de zijgevel van het huis ook zijn afbeelding staat.  Trouwens in de ganse straat en de hele wijk is elke vrije muur wel met een verwijzing naar hem beschilderd, op de hoek van de straat zelfs een prachtige foto van zowat 2,5 meter hoog … een puur kunstwerk.  Voetbaltruitjes met de Argentijnse kleuren wit en blauw zie je overal bij de jongeren in de straten en zelfs dikwijls met het nummer 10 op de rug.

Naast de steden en dorpen zijn er natuurlijk ook wel een aantal mooie stukken natuur te zien, en hierbij zijn er 2 natuurfenomenen die er ver bovenuit steken.  Het eerste zag ik in het begin van deze reis, het zijn de verschillende kleuren in het Andesgebergte met de “Cerro de los Siete Colores” in Purmamarca als hoogtepunt … inderdaad zoveel verschillende kleuren in één gebergte.  Het tweede zag ik dan op het einde van deze reis, namelijk de “Cataratas del Iguazú” … de breedste waterval in de wereld, totaal 2.700 meter op de grens tussen Brazilië en Argentinië, niet deze met het grootste debiet maar toch wel gemiddeld 6,5 miljoen liter per seconde.

Argentinië is het grootste Spaanstalig land met een oppervlakte van 2,78 miljoen km² en ruim 4.000 km afstand tussen het noordelijkste en zuidelijkste punt, de grens met Chili is zelfs 5.308 km lang.  Tijdens deze reis heb ik enkel het noordelijk deel boven de hoofdstad Buenos Aires bezocht, mij beperkt door de grootte van het land, en tevens doordat ik Patagonië al eens gezien had bij mijn fietsreis door Chili.

De huidige bevolking is grotendeels in Argentinië geboren, maar wel van Europese origine, waarbij zowat 40% Spaanse roots hebben en evenveel Italiaanse voorouders.  Van de oorspronkelijke bevolking, de Gaucho’s en Indianen, zijn er nog slechts een paar honderdduizend, en hun aantal neemt voortdurend af.  Van de totale bevolking woont ongeveer 90% in de steden, dus logisch dat er grote gebieden zijn waar bijna geen dorpjes zijn en heel weinig mensen wonen, dat heb ik persoonlijk wel ondervonden tijdens deze reis, maar gelukkig toch telkens op een haalbare fietsafstand ergens een hotelletje gevonden, soms wel heel primitief, maar een restaurant was er niet altijd in het dorp, dikwijls is hier dan een gemeenschappelijke keuken beschikbaar in het hotel en soms zelfs een eigen keukentje in mijn kamer, één keer mocht ik zelfs hun privé keuken gebruiken, een winkeltje met toch wel alles wat je nodig hebt om een maaltijd te bereiden was dan ook meestal niet veraf.  En gezien naast reizen het koken ook één van mijn hobby’s is, vond ik dat dan zelfs heel gezellig.  Het begint al bij winkelen in een ander land met andere producten dan wat wij gewoon zijn, lokale inkopen doen en dan een deftige maaltijd ermee bereiden is een ervaring op zich.

HOTELKAMER INCLUSIEF "ASADO" MET DE FAMILIE

PRIVE OVERNACHTEN EN DAN MAG IK MEE ETEN

Home Page    <<  www.guidodevliegher.be  >>   Startpagina